ΜΕΤΕΩΡΑ
Μονές
Μνημείο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, το σύμπλεγμα των 800 βράχων που δεσπόζουν μεταξύ των βουνών Κόζιακα και Αντιχάσια αποτελούν ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς. Πάνω σε αυτούς στέκει το πρώτο οργανωμένο μοναστικό κοινόβιο που συγκροτήθηκε κατά τον 14ο αιώνα από τον Όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη σύμφωνα με τους κανόνες των μονών του Αγιου Όρους. Τα έξι σήμερα επισκέψιμα μοναστήρια έχουν συντηρηθεί και αναστηλωθεί προκειμένου να διασωθεί ο τοιχογραφικός τους διάκοσμος. Οι ζημιές που προκάλεσε ο χρόνος παραμένουν αισθητές αλλά στέκουν ακόμη στο αρχικό τους αρχιτεκτονικό σχήμα. Συχνά προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μονές δίνουν την αίσθηση ότι αποτελούν φυσική συνέχεια των βράχων ενώ προκειμένου να ανέβει σε αυτές ο επισκέπτης θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει σκάλες που λαξεύτηκαν στα βράχια μα με κάθε ασφάλεια θα τον οδηγήσουν στο εσωτερικό τους. Στο παρελθόν βέβαια η ανάβαση δεν ήταν το ίδιο απλή καθώς γινόταν με σκαλωσιές που έβρισκαν στήριγμα σε δοκάρια που με τη σειρά τους ήταν σφηνωμένα στους βράχους με δίχτυ ή ανεμόσκαλες.
Πριν επισκεφθείτε τα μοναστήρια βεβαιωθείτε ότι δέχονται άνδρες ή γυναίκες προσκυνητές. Oι Ιερές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και του Βαρλαάμ είναι αντρικές ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου απευθύνονται σε γυναίκες. Ανάμεσα τους η Μονή Μεγάλου Μετεώρου κατέχει σημαντική θέση καθώς είναι το παλαιότερο μοναστήρι που εκτείνεται σε 60 στρέμματα και σε ύψος 615 μέτρων. Αποτελεί μάλιστα δείγμα αντιπροσωπευτικής μοναστηριακής αρχιτεκτονικής με το κελάρι του, το νοσοκομείο-γηροκομείο, τον πύργο αναβάσεως και την παλαιά Τράπεζα.
Όπως και να έχει όμως όταν καταφέρετε να μπείτε στο εσωτερικό όλων των μονών δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα σας συναρπάσει ο εσωτερικός τους διάκοσμος που φιλοτεχνήθηκε ανάμεσα από αγιογράφους όπως ο Θεοφάνης και ο Φράγκος Κατελάνος. Με πλούσια χρώματα και με λιτή εκφραστικότητα οι τοιχογραφίες αυτές αναπαριστούν όσα πολλές φορές η πίστη χρειάζεται χρόνο να εξηγήσει. Ορισμένες από τις τοιχογραφίες έχουν δεχθεί σοβαρές ζημιές από επιδρομές βανδάλων μα σε κάθε περίπτωση συγκινούν και σήμερα τον ταξιδιώτη περιβάλλοντας με γαλήνη θησαυρούς, έγγραφα και κειμήλια άλλων εποχών. Υπενθυμίζεται ότι η Θαυματουργός Κάρα του 'Αγιου Χαράλαμπου φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου ενώ στην αντίστοιχη Μονή Βαρλαάμ θα πλησιάσει ο πιστός το Ευαγγέλιο που αποδίδεται στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κων/νο Πορφυρογέννητο.
ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ
Βυζαντινός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου
Αν ο δρόμος σας φέρει στα Μετέωρα, τότε θα ήταν κρίμα να μην φιλοξενηθείτε στο “ισχυρό φρούριο” τη διπλανή Καλαμπάκα. Η πόλη αυτή, γνωστή ως Αιγίνιο στην αρχαιότητα και Σταγοί κατά τον Μεσαίωνα, θα σας ξεκουράσει προσφέροντας σας όλες τις ανέσεις. Ευρύχωρες πλατείες, σωστή ρυμοτομία και μεγάλοι δρόμοι μια μόλις ανάσα από τους βράχους και τα μοναστήρια. Και αν η γραφικότητα της πόλης δεν σας αρκεί, τότε η μοναδική στην Ελλάδα σχολή ξυλογλυπτικής που θα βρείτε εδω αναμφίβολα θα σας συγκινήσει. Εδώ όμως θα βρείτε και το βυζαντινό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου που αποτελεί τον μοναδικό χριστιανικό ναό στον ελλαδικό χώρο που έχει μαρμάρινο άμβωνα στο κέντρο του ενώ σύμφωνα με την παράδοση από εδώ ξεκινούσε τούνελ που κατέληγε στο φρούριο των Τρικάλων.
Σπήλαιο Θεόπετρας
Στην Καλαμπάκα όμως εντοπίζεται και το σπήλαιο της Θεόπετρας, ένα σπήλαιο με χρονολογημένα αποτυπώματα πελμάτων ανθρώπων που πηγαίνουν πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στο 45000π Χ. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά σπήλαια καθώς καλύπτει την εξέλιξη του ανθρώπου από τη μετάβαση του από τον Νεάτερνταλ στο Χόμο Σάπιενς στον ελλαδικό χώρο. Το σπήλαιο κατοικήθηκε μέχρι και τη Νεολιθική Εποχη και οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι σε αυτές τις χιλιετίες άλλαξε ο ανθρώπινος τύπος της εποχής. Μάλιστα τα αποτυπώματα αποτελούν τα σημαντικότερα ανασκαφικά ευρήματα του σπηλαίου και ανήκουν σε δυο παιδιά. Εντυπωσιακό είναι ότι στο σύνολο τους ανήκουν από αριστερά πόδια.
Χωριό Καστράκι
Δύο βήματα από την Καλαμπάκα, στο δρόμο για τα Μετέωρα θα βρεθεί κανείς στην γραφικότητα του παραδοσιακού χωριού Καστράκι που δείχνει να κουρνιάζει ανάμεσα στους πελώριους βράχους, Πρόκειται για μια κοινότητα που δημιουργήθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας από Ηπειρώτες που ήρθαν εδώ για να ξεφύγουν από το δυνάστη Αλί Πασά. Το χωριό πήρε το όνομα του από το βυζαντινό κάστρο του οποίου όμως σώζονται μόλις λίγα ερείπια. Το Καστράκι είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον μοναχισμό των Μετεώρων μιας και εδώ οι μοναχοί καλλιεργούσαν αμπελώνες.